چرا همه از کلاژن حرف می‌زنند؟

اگر در سال‌های اخیر کمی در دنیای زیبایی و مراقبت از پوست جستجو کرده باشید، قطعاً نام «کلاژن» بارها به گوشتان خورده است. از مکمل‌های پودری و قرص‌های جویدنی گرفته تا انواع کرم و تزریق‌ها و درمان‌های پزشکی، همه وعده می‌دهند که با افزایش کلاژن می‌توان به پوست جوان، محکم و بدون چین‌ و چروک دست یافت. اما واقعاً کلاژن چیست، چرا اینقدر مهم است و آیا همه روش‌هایی که برای کلاژن‌سازی تبلیغ می‌شوند واقعاً مؤثرند یا فقط شایعه‌اند؟

کلاژن چیست و چه نقشی در پوست دارد؟

کلاژن اصلی‌ترین پروتئین ساختاری در پوست، استخوان‌ها و تاندون‌هاست و حدود ۷۰٪ از پروتئین پوست را تشکیل می‌دهد. این پروتئین مانند داربستی عمل می‌کند که سلول‌های پوست روی آن قرار گرفته‌اند. 

این پروتئین نه‌ تنها در پوست، بلکه در استخوان‌ها، تاندون‌ها، رباط‌ها و حتی قرنیه چشم هم وجود دارد. کلاژن از سه زنجیره بلند پروتئینی ساخته شده که به شکل مارپیچ سه‌گانه در کنار هم قرار می‌گیرند. همین ساختار منظم است که به کلاژن، قدرت و استحکام می‌بخشد.

در پوست انسان، چهار نوع اصلی کلاژن یافت می‌شود:

کلاژن نوع ١: فراوان‌ترین نوع، مسئول استحکام و سفتی پوست.

کلاژن نوع ٢: بیشتر در غضروف‌ها وجود دارد.

کلاژن نوع ٣: به پوست خاصیت کشسانی می‌دهد و در کنار نوع ١ فعالیت می‌کند.

کلاژن نوع ۴: در غشای پایه پوست وجود دارد و نقش مهمی در ارتباط بین لایه‌های پوستی دارد.

با گذر زمان، بدن توانایی تولید این پروتئین‌های ساختاری را از دست می‌دهد و پوست تخریب می‌شود. وقتی میزان کلاژن کافی باشد، پوست محکم، کشسان و شاداب است. اما از اواسط دهه ۲۰، تولید طبیعی کلاژن سالانه حدود ۱٪ کاهش می‌یابد. این کاهش تدریجی، همراه با عوامل محیطی مثل نور خورشید، سیگار و استرس اکسیداتیو، باعث ایجاد چین‌ و چروک و افتادگی پوست می‌شود.

مکمل‌های کلاژن: واقعیت یا اغراق تبلیغاتی؟

بازار مکمل‌های کلاژن در چند سال گذشته رشد چشمگیری داشته است. این مکمل‌ها معمولاً به صورت پودر یا کپسول عرضه می‌شوند و شامل «کلاژن هیدرولیز شده» یا «پپتیدهای کلاژن» هستند. مکانیسم آن‌ها بر اساس این است که قطعات کوچک پروتئین پس از هضم، به اسیدهای آمینه و پپتیدهای کوتاه تجزیه شده و از طریق خون به پوست می‌رسند. مطالعات علمی (مانند مقاله‌ای در Journal of Cosmetic Dermatology، ۲۰۱۹) نشان داده‌اند که مصرف روزانه مکمل‌های کلاژن تا حد نسبی ممکن است خاصیت ارتجاعی پوست را بهبود دهد و رطوبت آن را افزایش دهد. با این حال، نتایج فرد به فرد متفاوت است و همچنان نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد.

روش‌های پزشکی برای تحریک کلاژن‌سازی

لیزر فرکشنال

این لیزر اشعه را به صورت میکروسکوپی به عمق پوست می‌تاباند و آسیب‌های حرارتی کوچک ایجاد می‌کند. بدن برای ترمیم این نواحی، فیبروبلاست‌ها را فعال می‌کند تا رشته‌های تازه کلاژن بسازند. نتیجه: پوست سفت‌تر، خطوط ریز کمتر و بافت هموارتر.

میکرونیدلینگ

در این روش با سوزن‌های بسیار ریز، سوراخ‌های میکروسکوپی در پوست ایجاد می‌شود. این آسیب سطحی باعث تحریک فرآیند ترمیم طبیعی و در نتیجه تولید کلاژن می‌شود. ترکیب میکرونیدلینگ با سرم‌های غنی یا PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) اثر دوچندانی دارد. این ترکیب باعث می‌شود عوامل رشد پلاکتی روند کلاژن‌سازی را چند برابر کنند. 

رادیوفرکوئنسی (RF)

امواج رادیوفرکوئنسی با عبور از سطح پوست و تمرکز در لایه‌های عمقی، گرمای کنترل‌ شده ایجاد می‌کنند. این گرما فیبرهای کلاژن قدیمی را منقبض کرده (اثر فوری سفتی) و فیبروبلاست‌ها را برای تولید کلاژن تازه تحریک می‌کند (اثر بلند مدت). تکنولوژی‌های جدید مثل  «RF - میکرونیدلینگ» هر دو مکانیسم را ترکیب کرده‌اند. 

تزریق فیلرهای تحریک‌ کننده کلاژن

برخی فیلرها مثل پلی‌ال-لاکتیک اسید (Sculptra) و کلسیم هیدروکسی‌آپاتایت (Radiesse) به جای پر کردن فوری چین و چروک‌ها، به‌ عنوان «تحریک‌ کننده زیستی» عمل می‌کنند. این مواد در لایه‌های پوست پخش شده و یک واکنش التهابی ملایم ایجاد می‌کنند. پوست برای ترمیم این التهاب‌ها، فیبروبلاست‌ها را مجبور به ساخت کلاژن می‌کند. نتیجه ظرف چند ماه قابل مشاهده است و ماندگاری بیشتری نسبت به فیلرهای هیالورونیک اسید دارد.

درمان‌های کم‌تهاجمی دیگر

هایفوتراپی (HIFU): 

با امواج اولتراسوند متمرکز، لایه‌های عمقی پوست (SMAS) را هدف قرار می‌دهد. اثر مشابه لیفت غیر جراحی با تحریک کلاژن.

پیلینگ‌های شیمیایی متوسط تا عمیق: 

با لایه‌برداری کنترل‌ شده، سلول‌های پوستی را وادار به بازسازی و افزایش کلاژن می‌کند.

سبک زندگی و کلاژن؛ دوستان و دشمنان پنهان

نور خورشید: اشعه فرابنفش (UV) به رشته‌های کلاژن آسیب می‌زند و روند پیری پوست را سرعت می‌بخشد. استفاده از کرم ضدآفتاب مؤثرترین راه حفاظت است.

سیگار: نیکوتین و ترکیبات سمی دخانیات، جریان خون پوست را کاهش داده و آنزیم‌های تخریب‌ کننده کلاژن (MMPs) را فعال می‌کنند.

تغذیه: رژیم غذایی غنی از ویتامین C، اسیدهای آمینه (پرولین، گلیسین) و آنتی‌اکسیدان‌ها، بهترین وسیله برای ساخت کلاژن است.

خواب و استرس: خواب ناکافی و استرس مزمن سطح هورمون کورتیزول را افزایش می‌دهد که می‌تواند روند تخریب کلاژن را تشدید کند. 

آیا همه ادعاها درباره کلاژن درست است؟

شایعات زیادی درباره کلاژن وجود دارد. برخی معتقدند مصرف کرم‌های حاوی کلاژن باعث جوانی می‌شود. در حالی که مولکول کلاژن بسیار بزرگ است و نمی‌تواند از سد پوستی عبور کند و وارد لایه‌های پوست شود. اثرگذاری واقعی، بیشتر از طریق تحریک داخلی بدن (مکمل‌ها یا روش‌های پزشکی) امکان‌پذیر است؛ نه مصرف موضعی، آن هم بر روی سطح پوست. 

کلام آخر

کلاژن سازی معجزه‌ای یک‌شبه نیست؛ ترکیبی از سبک زندگی سالم، مکمل‌های معتبر و روش‌های پزشکی تأييد شده می‌تواند روند کاهش آن را کند کرده و حتی بازسازی نسبی ایجاد کند. انتخاب بهترین روش به سن، شرایط پوست و مشاوره با پزشک متخصص بستگی دارد.


سؤالات متداول 

۱. آیا مصرف مکمل‌های کلاژن واقعاً پوست را جوان‌تر می‌کند؟

مطالعات نشان داده‌اند که مصرف روزانه پپتیدهای کلاژن می‌تواند خاصیت ارتجاعی و آبرسانی پوست را بهبود دهد، اما نتایج بسته به سن، ژنتیک و سبک زندگی افراد متفاوت است.

۲. بهترین روش پزشکی برای افزایش کلاژن کدام است؟

روش‌هایی مانند لیزر فرکشنال، میکرونیدلینگ و رادیوفرکوئنسی از مؤثرترین تکنیک‌ها برای تحریک کلاژن‌سازی محسوب می‌شوند. انتخاب روش بستگی به شرایط پوست و نظر پزشک دارد.

۳. آیا کرم‌های حاوی کلاژن مؤثرند؟

خیر، مولکول‌های کلاژن نمی‌توانند از سد پوست عبور کنند. کرم‌ها بیشتر خاصیت مرطوب‌کنندگی دارند و نمی‌توانند واقعاً کلاژن جدید بسازند.

۴. از چه سنی باید به فکر افزایش کلاژن باشیم؟

از حدود ۲۵ سالگی تولید کلاژن کاهش می‌یابد. بنابراین مراقبت پیشگیرانه (ضدآفتاب، تغذیه، سبک زندگی سالم) از همین سن توصیه می‌شود.

۵. آیا تغذیه می‌تواند جایگزین درمان‌های پزشکی شود؟

رژیم غذایی غنی از پروتئین و ویتامین C برای تولید طبیعی کلاژن ضروری است، اما در سنین بالاتر یا برای درمان مشکلات پوستی، معمولاً روش‌های پزشکی نیز نیاز خواهند بود.